મંગળવાર, 26 જાન્યુઆરી, 2010

"સુજાવ"

જાન્યુઆરી-૧૯૯૪ માં લખેલી આ ગઝલ આજે પણ સાંપ્રત હોવાથી અહિં પ્રસ્તુત કરુ છુ.
શબ્દમાં અર્થના તળાવ લઇ નીકળ્યા.
આંખમાં અનુચિત બનાવ લઇ નીકળ્યા.

સંકટ સાગર પાર કરવો છે સમાજને,
અને સાથમાં છિદ્રિત નાવ લઇ નીકળ્યા.

સોનેરી જાળુ સંગઠનનુ આમ રચાશે ક્યાંથી?
તાંતણાંમાં તો લોકો તણાવ લઇ નીકળ્યા.

માર્ગ છે મંજીલ વિનાનો સાવ વર્તુળાકાર,
તે માર્ગે ચાલવાને ચલાવ લઇ નીકળ્યા.

આંખમાં વ્યથાના તળાવ લઇ નીકળ્યા.
ભરી "આરઝુ" શબ્દમાં સુજાવ લઇ નીકળ્યા.

શનિવાર, 16 જાન્યુઆરી, 2010

કપાયા આખરે અંગ..



સૂરજ, તડકો, તરંગ અને પતંગ.
આકાશ, પવન, રંગ અને પતંગ.

મળે દરેકને મરજીનુ આકાશ,
આશ, હર્ષ, ઉમંઞ અને પતંગ.

દ્વેષ રાઞની દોરીને કાપો,
ખેંચ, ઢીલ, જંઞ અને પતંગ.

લાઞણી, સ્નેહ, નિખાલશ યારી,
વળી પ્રિયજનનો સંઞ અને પતંગ.

અડધા દેશમાં, અડધા વિદેશમાં,
કપાયા આખરે અંગ અને પતંગ.

Share/Bookmark

આપનો પ્રતિભાવ

Select your language from top right corner you will see language list